Category: Uncategorized
-
นั่งเครื่องบิน ไปเข้าส้วม ที่โตเกียว
•
เวลาไปญี่ปุ่น คนอื่นเค้าไปทำไรกันอะ?ขอแวะทัวร์ห้องน้ำซักครึ่งวันแล้วค่อยไปเที่ยวต่อได้ป่าว? ช่วงต้นปีมีภาพยนตร์ที่คนไฮป์กันมาก คือเรื่อง Perfect Daysภาพยนตร์ที่ว่าด้วยเรื่องของพนักงานล้างห้องน้ำคนนึงที่รักในงานของตัวเองมากๆ ใส่ใจทุกรายละเอียด ทุกซอก ทุกมุม ทุกเศษกระดาษที่คนแอบซ่อนไว้ นั่นแหละ ไม่ได้จะมารีวิวหนัง แต่จะเริ่มรีวิวส้วมที่ได้จากการดูหนังเรื่องนี้!กับโครงการ ‘The Tokyo Toilet Shutter Tour’ ที่เขาต่อยอดจากภาพยนตร์ จัดทัวร์ห้องน้ำให้คนได้ตามรอยภาพยนตร์กันแบบจุใจ ผ่านเว็บไซต์ campaign.nearme.jp/thetokyotoilet/en นี่ด้วยความที่จะไปญี่ปุ่นช่วงนั้นพอดีก็เลยกระทำการจองไปและค้นพบว่าแม่งเป็น Activity ที่โคตรใหม่เปิดโลกสุดๆ เพราะคงไม่ใช่ทุกคนที่จะมีโอกาสนั่งรถตู้และแวะเข้าห้องน้ำจำนวน 9 ที่ ในเวลา 3 ชั่วโมง ความประทับใจที่มากกว่าห้องน้ำที่ดีไซน์ผ่านดีไซน์เนอร์สิบกว่าชีวิตก็คือที่มาที่ไปของโครงการ ที่ริเริ่มจาก Olympics Tokyoที่รัฐบาลอยากเตรียมความพร้อมให้กับนักท่องเที่ยวที่จะมางานได้เข้าห้องน้ำสาธารณะที่สะอาด ปลอดภัย และมีดีไซน์ห้องน้ำแต่ละแห่งเลยเป็นเหมือน Masterpiece ของแต่ละดีไซน์เนอร์และเหล่าครีเอทีฟไดเรคเตอร์ ที่พากันมาปล่อยพลังกระหน่ำคอนเสปต์แบบไม่ยั้ง ใส่หน้า(ก้น) ทุกคนที่ได้เห็น! ในทัวร์นี้เริ่มต้นแบบ cozy สุดๆ บอกได้ผ่านรถตู้ขนาดจิ๋วที่บรรจุลูกทัวร์ 5 ชีวิต รวมไกด์ ตำรวจ…
-
ช่วงเวลา : เกิดขึ้น จบลง และไม่เกิดขึ้นอีก
•
“Still there.. Still there.. Still there.. Still there.. Gone..” บางคนชอบทะเล บางคนชอบภูเขา บางคนบอกว่าอยู่กับทะเลแล้วใจเบา อยู่บนเขาบางทีก็ผ่อนคลาย ทะเลสำหรับฉันคือความสงบ คือที่ที่ย้ำกับเราว่าตัวเราก็แค่ส่วนเล็กๆ ส่วนหนึ่งของโลกเท่านั้นทะเลคือที่ที่อนุญาตให้ฉันได้หยุดทุกความคิด และจ้องมองไปที่เส้นขอบฟ้ารอดูพระอาทิตย์ค่อยๆ จมหายไปในท้องทะเล “Still there.. Still there.. Gone..” ซีนจบของภาพยนต์เรื่อง Before Midnight ที่ฉันได้ดูครั้งแรกน่าจะตอนอายุยี่สิบพอดิบพอดี ผ่านมาตอนนี้ก็สิบปีแล้ว แต่ทุกครั้งที่ได้มองพระอาทิตย์กับน้ำทะเล ก็ยังนึกถึงฉากนี้อยู่เสมอ ฉากที่พระอาทิตย์ค่อยๆ จมหายไป ________________________________________________________________ ช่วงเวลา… เป็นเรื่องแปลกประหลาด มันเกิดขึ้น จบลง และไม่เกิดขึ้นอีกไม่เหมือนกับพระอาทิตย์ ที่ถ้าอดใจรออีกวัน ก็จะได้เห็นพระอาทิตย์กลับมาอีกครั้ง และจมหายลงไปใหม่ ช่วงเวลา… เป็นเหมือนพระอาทิตย์ที่จมหายไปและไม่มีวันกลับมามันเกิดขึ้นเป็นครั้งครา และจากไปแบบค้างคา โดยไม่ทันได้บอกลา ในวัยสามสิบปี ฉันได้ยินประโยคนี้ในทอล์คโชว์ของพี่นิ้วกลม ฉันจดลงใส่ในใจพร้อมบอกกับตัวเองว่าห้ามลืมนะ ‘ช่วงเวลา เกิดขึ้น…
-
Hello world!
•
Welcome to WordPress. This is your first post. Edit or delete it, then start writing!
-
กลับมาเขียนแล้ว
•
รู้ตัวอีกทีก็หยุดเขียนบล็อกมาจะ 7 ปีแล้ว เป็นตัวเลขอาถรรพ์ที่มักจะทำให้คนต้องแยกหรือล้มเลิกจากอะไรบางอย่าง แต่สำหรับฉันขอให้เป็นตัวเลขที่เป็นตัวแทนของการเริ่มใหม่ละกัน! หลังจากสงสัยมา 2 เดือนว่าเด็กๆ เจนซีเดี๋ยวนี้เขาใช้ช่องทางไหนในการเขียนความรู้สึก หรือบรรยายสิ่งต่างๆ ที่อยู่ในใจออกมาให้คนรู้จักฟัง? ก็ได้คำตอบจากน้องชายที่เป็นเด็กเจนซีว่า ’ไม่มีแล้ว’ ฉัน : แล้วเขาเล่าหรือใดๆ ของตัวเองผ่านไรอะ ฉัน : หรือเขาไม่เล่าเรื่องตัวเองกัน น้อง : ig น้อง : close friends น้อง : แอคหลุม น้อง : twitter อ๋อ เดี๋ยวนี้คนรุ่นใหม่(ที่เราก็เคยเป็น) เขาไม่เล่าอะไรยาวๆ กันแล้วแฮะ ดูจากคำตอบห้วนๆ ของน้องชายก็พอจะพิสูจน์เรื่องนี้ได้ ย้อนไปยุคตัวเองตอนเริ่มเห่อเขียนใหม่ๆ เพื่อนทุกคนในเฟสบุ๊กแห่กันเป็นนักเขียนกันทั้งหมด ทุกวันต้องได้อ่านสเตตัสยาวๆ ที่ต้องกด see more และสกอร์นิ้วเลื่อนลงมาอีกอย่างน้อยสามไถ อยู่มาวันนึงข้อความยาวๆ ก็เริ่มหายไป ไม่ได้หายไปจากเฟสบุ๊กคนอื่นนะ…หายไปจากโพสต์ของฉันเองนี่แหละ… ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ไม่ได้อยากเล่าอะไรให้คนอื่นฟัง…